Ο θάνατος του Χρίστου Ρουμελιωτάκη μας γέμισε με θλίψη.
Υπήρξε Μέντορας, φίλος και συμπαραστάτης μας, και η απώλειά του είναι από αυτές που δεν αναπληρώνονται.
Ο Χρίστος Ρουμελιωτάκης έζησε τα γεγονότα της μεταπολεμικής εποχής από πολύ κοντά και έλαβε μέρος στους κοινωνικούς και δημοκρατικούς αγώνες της εποχής του. Πάντοτε συναινετικός και συνεργάσιμος, με ευρύ δημοκρατικό πνεύμα, χωρίς δογματικούς αποκλεισμούς και φανατισμούς, υπέρ του πλουραλισμού και της ελεύθερης έκφρασης.
Ό, τι θεωρούσε ηθικό έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του: «Σε κάθε δίλημμα να διαλέγεις πάντα το πιο δύσκολο» έλεγε, γνωρίζοντας πως για τις θυσίες του δεν θα ανταμειφθεί ποτέ με υλικά ανταλλάγματα.
Ο λόγος του ήταν σθεναρός αλλά μετρημένος, καλλιεργημένος και ευγενικός. Είχε τη σφραγίδα τη δωρεάς του πολιτισμένου, ανοιχτού μυαλού, του ανθρώπου που είχε το θάρρος να επικρίνει τις αυταρχικές πρακτικές και να υπερασπίζεται την ελευθερία γνώμης ανθρώπων με τους οποίους διαφωνούσε.
Το είδος του πνευματικού ανθρώπου που αντιπροσώπευε έβαλε τη σφραγίδα του στην ελληνική μεταδικτατορική κουλτούρα του πολιτισμού, αλλά και στην πόλη μας τη Νέα Ιωνία, ως λογοτέχνης και ενεργός πολίτης.
Η δημιουργική παρουσία του στα πολιτικά δρώμενα της πόλης, άφησε παρακαταθήκη πολιτικού ήθους και έγινε παράδειγμα προς μίμηση για όσους οραματίζονται μια τοπική αυτοδιοίκηση ακηδεμόνευτη, ανιδιοτελή, ειλικρινή, χωρίς λαϊκισμούς, αφοσιωμένη αποκλειστικά στα συμφέροντα της πόλης και των πολιτών.
Πολυγραφότατος, με μεστό ποιητικό λόγο που η ανάγνωση και η μελέτη του, εμπλούτιζε και φώτιζε τις ατραπούς της ψυχής μας.

Πάντα κοντά μας, μας τιμούσε με τη φιλία, την αγάπη και την παρουσία του.
Ως ελάχιστο δείγμα της εκτίμησής μας του απονείμαμε τιμητική πλακέτα τον Ιανουάριο του 2016, ουσιαστική τιμή όμως ήταν για εμάς η ανταπόκριση στη πρόσκλησή μας.
Η μνήμη του και αγάπη μας γι’ αυτόν θα είναι αιώνια.
Τον αποχαιρετούμε με στίχους του ποιητικού του Λόγου από την «Μπαλάντα του Αστυάνακτος».